Peaches

Η φεμινίστρια μουσικός, παραγωγός, σκηνοθέτρια και εικαστικός Peaches εδώ και είκοσι χρόνια χαράζει συστηματικά το δικό της Meta-before-Meta μονοπάτι, ανοίγοντας το δρόμο για αμέτρητους άλλους καλλιτέχνες. Μέσω της ενασχόλησής της με τη μουσική, την τέχνη, το σινεμά, το θέατρο και τις εκδόσεις –δεν υπάρχει κάτι δημιουργικό με το οποίο να μην πειραματίστηκε–, η Peaches βάλθηκε να διαλύσει όλα τα στερεότυπα, να πατάξει την πατριαρχία, να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της LGBTQIA+ κοινότητας και να θίξει το ζήτημα του φύλου και της σεξουαλικής ταυτότητας, με τη ριζοσπαστική πρωτοτυπία της.

Η πολυτάλαντη performer έπεσε σαν καταπέλτης στη διεθνές στερέωμα με το “σουρεαλιστικά χιουμοριστικό και σκληρό” -σύμφωνα με το Rolling Stone- ντεμπούτο άλμπουμ της, The Teaches of Peaches. Έκτοτε ακολούθησαν 4 άλμπουμ τα οποία έλαβαν εξαιρετικές κριτικές και την εδραίωσαν ως «γνήσιο ταλέντο» σύμφωνα με τους New York Times.

Το εντυπωσιακό βιογραφικό της περιλαμβάνει συνεργασίες με τους Daft Punk, The Flaming Lips, P!nk, και Yoko Ono – με την τελευταία να δηλώνει ότι οφείλει το όραμα που έχει για τις γυναίκες καλλιτέχνιδες του μέλλοντος στο δημιουργικό σθένος της Peaches.

Με σημαντική παρουσία ως εικαστικός και περφόρμερ, η Peaches έχει δώσει το παρόν στη Μπιενάλε της Βενετίας και την εβδομάδα τέχνης Art Basel Miami, έχει σκηνοθετήσει πάνω από 20 βιντεοκλίπ της, ενώ η ταινία Peaches Does Herself, η electro-rock όπερα extravaganza που βασίστηκε σε υλικό από τα shows της στο Βερολίνο το 2010, έχει ταξίδεψε σε περισσότερα από 70 φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.

Την ίδια εποχή στο Βερολίνο ανέβαζε για πρώτη φορά και την παράσταση Peaches Christ Superstar -τη θηλυκή version του κλασικού Jesus Christ Superstar, του Andrew Lloyd Webber-, ερμηνεύοντας η ίδια και τους 9 ρόλους (ουσιαστικά όλη την όπερα), με εντυπωσιακή ευκολία.

Η επέλαση της στο θεατρικό σανίδι συνεχίστηκε με το ρόλο της Anna στη μεταφορά του έργου των ​Bertolt Brecht και Kurt Weill, The Seven Deadly Sins, το 2019. Παράλληλα πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση “Whose Jizz Is This?”, στο μουσείο Kunstverein του Αμβούργου. Εμμένοντας στα δικά της αισθητικά πρότυπα, η καλλιτέχνης ξέφυγε από τη συμβατική έννοια μιας έκθεσης σε μουσείο και συνέθεσε ένα οργανικό σύμπαν από live performances, animatronics, φωτογραφίες, ταινίες, κείμενα και κατασκευές και γλυπτά γεννητικών οργάνων.

Για να φτάσουμε αισίως στο φουτουριστικό αριστούργημα There’s Only One Peach With The Hole In The Middle, η παραγωγή του οποίου περιλαμβάνει 12μελή ορχήστρα, 16 χορευτές, special guests, εντυπωσιακά σκηνικά και περίτεχνους φωτισμούς.

Και η μόδα δεν έμεινε ανεπηρέαστη από το avant-garde σύμπαν της εμβληματικής performer, αφού το σύμβολο Peaches υπήρξε η βασική πηγή έμπνευσης για τη συλλογή AW21 του Saint Laurent.

Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το Pussy Mask, και οι κριτικές ήταν ως συνήθως αποθεωτικές – το Paper το χαρακτήρισε απλά τέλειο και το Stereogum “ένα σαγηνευτικό συνδυασμό πολιτικής σάτιρας, βρώμικου λογοπαίγνιου και διάχυτης electro.”

Τον Ιανουάριο του ‘22 ανακοίνωσε την περιοδεία της για την 20ή επέτειο κυκλοφορίας του The Teaches Of Peaches και οι εμφανίσεις της έγιναν αμέσως sold-out σε Ευρώπη και Αμερική. Τον Δεκέμβριο θα έχουμε τη χαρά να την απολαύσουμε ζωντανά στη σκηνή του Fuzz club.

Μέχρι τότε οι παλιοί της γνώριμοι μπορούν να μυήσουν τους νεότερους στην εκκεντρική ψυχοσύνθεσή της με ιστορίες από το φεστιβάλ Synch, εν έτει 2010, όταν περπάτησε πάνω στον κόσμο φωνάζοντας στο κοινό “γιατί αν ο Ιησούς μπορεί να περπατήσει στο νερό, η Peaches μπορεί να περπατήσει πάνω σας. Αθήνα, μη με ρίξεις”!